even weg

Lieve lezers,

Ben even weg, woeste nieuwe plannen aan het uitbroeden. U hoort van mij. X

rollen

Van de heuvel af. Maar dan anders. Vandaag op zoek naar fragmenten om mijn arme leerlingen iets over dans bij te brengen. Vond ik dit:

roze balletjes

Ongelooflijk bevredigend. Balletjes draaien van klei, er een toren van bouwen en vervolgens door uw zoon weer laten verpletteren.

chips

Als je een week wakend naast je kind in het ziekenhuis verblijft kun je eens heerlijk bij-lezen in de Privé, de Story, de Grazia en nog meer van die bladen. Eén berichtje vooral is me bijgebleven, over Monique van de Ven. Ik waarschuw, dit is onthullend en schokkend nieuws. Ik citeer:

In allerlei vormen en combinaties serveert Monique van de Ven thuis chips. Zo diende ze onlangs zes verschillende smaken chips in verschillende bakjes op. "Alle schaaltjes waren in no time leeg en de chips in ieders mond verdwenen" zo vertelt Monique.

Dat zeg ik. Schokkend.

zo mooi

Dankzij een uitverkoop bij de Bruna ben ik nu in het bezit van een door Lisbeth Zwerger geïllustreerd boek over Noach. Zo prachtig delicaat en sober.

hydrofly

In dit werk verkent de kunstenares het gebied tussen zwaartekracht en gewichtloosheid. Door te spelen met materiaaleigenschappen worden de grenzen van de verbeelding opgerekt en rekent ze af met verwachtingspatronen.

Of ik heb de hydrofiel-luier weer een functie erbij gegeven (de hydrofiel-luier is namelijk een zakdoek, snottebelveger, kussensloop, handdoek, knuffeldoek maar geen luier) nl. die van wasolie-uitwrijver. Niet uitspoelen maar laten hangen. Met bijgevoegd resultaat als gevolg.

knotsjie

Ik ben tegen het vernederlandsen van buitenlandse termen ter verhoging van de schattigheidsfactor maar in dit geval vind ik dat het de lading beter dekt dan 'gnocchi', want dat klinkt redelijk ingewikkeld en geslaagd. Eerst een foto van het plaatje in het kookboek:

En dan wat ik ervan bakte. Het deeg was zo kleddernat (gepureerde wortels met feta, heerlijk!) dat ik me genoodzaakt voelde er 2x zoveel bloem in te smijten om de gevraagde platgedrukte balletjes van te kunnen maken. Dat lukte. Dan in een pan met kokend water, wachten tot het bovenkomt (comme un oliebol) en op schaal plempen. Vies!

Pizza dan maar.

wachtmuziekje

Mijn excuses, werd even opgehouden doordat mijn lieve kindje in het ziekenhuis opgenomen werd. Nachten in het ziekenhuis zijn weinig bevorderlijk voor de blog-lust. Met kindje gaat het weer goed. Ik kom ook wel weer op gang. Ondertussen zet ik u even in de wacht met iets dat ik afgelopen maandag hoorde:

law enforcement

Hoe leg je een peuter van 3 uit wat hij/zij wel/niet mag doen? Voila, hier is mijn truc: teken dat uit en plak het op de kast. En een knikker voor elke dag dat het lukt. 't Werkt ook nog. Vanmiddag nog vloog er een plastic blokfluit door de kamer. 'Mag jij met je speelgoed gooien?' vroeg ik. Een schuldbewust hoofd zei: 'Staat dat op mijn roze papier?' Even kijken voor de zekerheid en ja hoor, het stond er. Toch maar die fluit oppakken dan. Tsjonge, de autoriteit van een stuk papier....

kleien

Kijk nou toch. Mijn leerlingen zijn bezig met het creëren van 'tableaux vivants' om een gedeelte van de Odyssee te verbeelden. In een vorm die hun bevalt, wat voor vorm dan ook, in de mythologie kan tenslotte alles. Dit is mijn favoriet tot dusver...

huh?

Toverballen of tomaten?

ambition

Weer over kastanjes. Maar dan waterkastanjes.

Ze stonden nog in de kast vanwege een kerstdiner waarbij ik ze vergat. Maar 't is er tenslotte het seizoen voor en bovendien vond ik een heerlijke recept in een ook al vergeten kookboek.
Neem 2 zoete aardappelen, schil ze en snij in blokjes. Hetzelfde met de kastanjes.

Wok op het vuur, knoflook fruiten en currypoeder erbij. Dan (kort voorgekookte) aardappelblokjes en kastanjes erdoor en dan het not so secret ingeredient: suiker!

Last but not least verse spinazie erbij en lekker dat dat is!

Eet smakelijk.

zijn/hebben

 

Spiderman heeft een lange broek/legging/maillot. En da's een probleem. We zijn namelijk nogal into het schminken tegenwoordig en het spiderman-masker is een favoriet. Maar gisteren aarzelde zoon: 'Nee, mama, doe maar liever alleen een spiderman-mannetje op mijn wang'. 

Later begreep ik waarom: Hij droeg een korte broek en spiderman heeft een lange broek aan! Met een korte broek aan kun je daarom onmogelijk spiderman zijn. Toen R. dus zei: 'Hé, wat mooi, ben je spiderman?' kreeg hij een heel boos antwoord: 'Neeheee! Ik ben niet spiderman, ik héb een spiderman'. 

Dus. 

en dan?

We hebben de allervetste kastanjeboom in W. gevonden, kilo's kastanjes! 't Is een soort oerdrift klaarblijkelijk: verzamelen, verzamelen, verzamelen. En dan niet weten wat er eigenlijk mee te doen...

kuisen

Allemachtig, wat heb ik er een hekel aan. Schoonmaken. Ik kan er niks aan doen, hoe zen ik ook wens te zijn, altijd word ik kwaad en opgefokt van schoonmaken. Voel me net dat vrouwtje die bozig tegen een grote schattige stofbol zegt: 'Ben je daar nou alweer?' En dát is precies de frustratie, dat het zo'n f****** never-ending story is. Heb je net je nachtkastje afgestoft, ligt het er na een week weer. En een tijd dat het kost, gatverdegatverdegatver. En dan vindt een of andere leuke jojo dit uit:

 

Een vrouw ook nog he, vuile olijkerd. Rot op.

herfst

it's a classic

Iedereen die ooit een paasei heeft geschilderd of anderszins een penseel ter hand heeft genomen kent deze. Dat je dus denkt: 'Kom, ik neem er lekker een kopje koffie of thee bij en dan gaan wij eens ferm aan de slag!' en dat je dan je penseel in het verkeerde kopje dipt. Latte macchiato frappucini met schmink-shot. Mooi dat ik het wel opgedronken heb.

tanktrui

De herfst is begonnen. Pepernoten, chocolademelk en breiwerken op de bank. Voor zusje haar baby moeten er 2088 lapjes gebreid worden die vervolgens een dekentje worden. Denken wij. Maar dat is nog niks. Overál in de wereld wordt momenteel fanatiek gewildbreid, wild gebreeën, wild gebreid. Wildbreien dus. Veel mensen, veel breipennen en dan een boom, verkeersbord of een stuk stoep een trui geven. Of een tank natuurlijk.

sissi

 

Ik denk dat ik een jaar of 10 was ofzo. Ik logeerde bij mijn oma toen mama belde dat Sissi op tv was. Oma kreeg speciale toestemming om mij langer op te laten blijven want ze dacht dat het echt iets voor mij was. O, wat had ze gelijk. Ik was verkocht, kon nergens anders meer aan denken. Het was liefde op het eerste gezicht. De jurken! O, die prachtige tulen gevaartes, zo breed dat ze nauwelijks door de dubbele paleisdeuren pasten. Ik richtte een Sissi-club op. Ik en mijn vriendinnetje waren de enige leden. We verzamelden werkelijk alles wat we konden vinden. We accepteerden ook Romy Schneider in onze verzameling, de actrice die de rol van Sissi vertolkte. Daar zijn wel de nodige vergaderingen aan vooraf gegaan moet ik zeggen. Romy Schneider had het namelijk niet bij de zoetsappige Sissi gelaten maar vertoonde zich later ook zwoel en met gladgekamde natte haren in contemporaine producties. Shock, horror! Bovendien was dit ook de vrouw die het had geweigerd het 4e en laatste deel van de Sissi-serie op te nemen. Doodzonde.

Maar goed, daar stond tegenover dat haar zoon tragisch was verongelukt en dan wil je wel wat door de vingers zien.

Hoe kwam ik hierop?

O ja, ik heb een nieuwe rok gekocht, een poederroze (al bestempeld de H&M de kleur als beige, barbaren!). Met 2 lagen tule! Ik kan mijn geluk niet op. Vraag maar aan mijn moeder hoe vaak ik wel niet heb geprobeerd om met kussens tussen mijn benen geklemd, met een hoelahoep in de zoom, desnoods met het hemeltje van broertjes babybedje een Sissi-jurk te fabrieken. Ontelbare malen.

Of hoe ik in de zomer mijn mega-badlaken achter mij aan liet wapperen zodat het, als je met enige verbeelding naar mijn schaduw keek, precies zo'n jurk was. 

En nu, in afgezwakte vorm, heb ik hem eindelijk...

Zucht. 

schol

U moet weten, ik kom uit een gezin waar knoflook een exotisch fenomeen is. Culinaire verfijning ver te zoeken. Wij aten potten snert inclusief de varkensstaart en oren. En vlees had een hoge prioriteit: wij verorberden éérst ons slavinkje, speklapje, worstje, runderlapje in een moordend tempo voor we ons überhaupt bezighielden met de vraag wat er nog meer op het menu stond (aardappels en groente, who cares?). De enige uitzondering bestond uit de Babi Pangang waar mijn vader zich op zondagen aan waagde.
U begrijpt wel dat met een dergelijke achtergrond ongekende moed nodig is om zomaar 2 schollen te kopen. Bakjes kibbeling, moten zalm en diepvries-pangasius hebben mij ten langen leste klaargestoomd voor deze uitspatting. Heuse vis met gekke huidjes.
De foto van de vissen toen ze klaar waren laat ik maar zitten, toen waren ze beduidend minder mooi. Wel lekker, maar ik vond het geen feest. Een beetje dezelfde frustratie als een mandarijntje eten en bij elke hap 7 pitjes tegenkomen. Maar dan met graatjes. Plus dat je keuken 3 dagen stinkt. Maar wat voelde ik me ruimdenkend en kosmopolitisch. Dat is ook wat waard.

excuusneger

Met links en rechts baby's op komst en bij gebrek aan broertje of zusje hebben zoon en ik vandaag
een baby gescoord bij een grote zweedse winkelketen. Daar kan hij al zijn grote broer-gevoelens op kwijt.
En dit is hem dan: Tommie. Niet die van de negerhut. Die van Annika (en Pippi Langkous).

dik stickertje

Vroeger had ik ze van de Pink Panter. Ik ben er nog steeds dol op, to be honest. Foamstickertjes. Zo'n klein plaatje dat toch een beetje een dingetje is. Heerlijk.

welhaast

Ze is de knuffelfotograaf van dit moment: Scarlett Hooft Graafland. Geen magazine zonder berichtje over haar. Vandaag las ik deze (over de desolate landschappen die onderdeel uitmaken van haar werk): 'Zo ongerept, kraakhelder en grillig van vorm, dat moet welhaast verzonnen zijn'. Gatver. Maar wat een gave foto's.

kreukeltjes

'Aaah mam, een beest!'
En weg was het alweer.
'Deze vond ik een beetje eng, hij had kreukeltjes. Misschien was het een scheunk.'

Misschien wel.

craphead

Dat vin 'k nou leuk.  Echt, gewoon leuk. Een verrassing. Uut Amerika nog wel. Ik bedoel maar. Daar had ik namelijk bij het webwinkelen een ander onderstel voor mijn stoel besteld. Vind ik toch in de doos een klein pakje snoepjes. Joy! Zouden meer mensen moeten doen.

wildernis

Aan de ene kant is 't jammer als je deur niet meer open kan vanwege de wildgroei aan stokrozen, maar het levert dan wel weer zulke uitzichten op. Word ik wel blij van.

ballen en bidden

De essentials zeg maar. Eten, bidden en beminnen voor peuters. Heb ik niet bedacht hoor. Mijn bloedeigen kind kwam op het idee om in Maastricht even de kerk te bezoeken. Ik denk dat we onze protestantse roots vaarwel zeggen. Ademloos heeft hij op de knielbank (in de veronderstelling dat die lage voor de kindjes zou zijn ging hij keurig tweede rang zitten) naar de kaarsen zitten staren.
En dan daarna weer naar de kerk. Maar wel die ene waar ze een speelparadijs in gebouwd hebben. Mét megaballenbak!

julia

Van vriendin A. kreeg ik het verrukkelijke boek mét de bijbehorende DVD: 'Julie and Julia'. Over vrouwen, niet weten wat je nou eens zal doen met je leven én koken. Over gruwelijke hoeveelheden boter gebruiken, eenden uitbenen en hoe eten eigenlijk seks is. Mjam.
In de film speelt Meryl Streep een fantastische Julia Child. Maar dan de echte Julia: een roodharige reuzenvrouw die uit verveling leerde koken, prompt een kookboek schreef en toen een carriere begon als de eerste tv-chef. In 'The French Chef' gooit ze blij met pannen, vermoordt opgewekt kreeften en smijt achteloos met botten. En roept bij het uit de pan vissen van hete canneloni:
'These damned things are as hot as a stiff cock!'
Jaren '50 mind you.  Gotta love that woman.

bijna

Bijna klaar. Na weken verven rest mij alleen nog het leuke klusje van de muren sauzen. In een beeldig kleurtje natuurlijk.

Die onderste dus.

embodied

To give a bodily form to.

Echt jammer. Werk van Floor Coolsma is aangekocht door CBK Groningen en was tot vorige week te zien in de Aakerk. Niet gezien dus, maar gelukkig heb ik al een heel klein spaarpotje bij het CBK. Wie weet...

't Zijn dieren en mensen tegelijk, of eigenlijk meer 'dierachtigen' waar je menselijke eigenschappen en emoties in leest. Het doet me denken aan de creaties van de 'Friends with You'-mannen. Magische pluchen, opblaasbare of plastic vrienden die in hun vormen de meest basale menselijke behoeftes en emoties belichamen. Honger, blij, vriendschap, troost, kwetsbaarheid.

bbq avec ma famille

Je kan ze ook niet even alleen laten.

Nog later op de avond beginnen dan dergelijke abstracte studies:

jazzhands

Nee, echt: ik heb me opgegeven voor jazzdans. In onze gymzaal/creche/dorpshuis te Winsum, jawel. Het zit namelijk zo: ik wil niet enthousiast toegeschreeuwd worden door een overenthousiaste bodypumpinstructeur, weights liften voor de spiegel of de hele avond naar mijn navel ademen om me vervolgens door Anusara (voorheen Greetje) te laten toestoppen voor de ontspanning. Dus, jazzdans it is. Ik ben wel van plan all the way te gaan, leotard en pastelgele beenwarmers dus!

broodje poep

Zoonlief heeft griep en dus kijken wij de hele dag tv. Vanmorgen kwam de 'film van Ome Willem' langs, loved that! Broodjes poep en meer onzin. Groot was dan ook mijn verbazing toen Ome Willem ineens aan een zeer gedragen lied over het oude vrouwtje Marijke (en haar antiekspeurtochten in het grof vuil) begon. Wat?! Kleinkunst ten koste van kleuters?
Met alles erop en eraan hoor: het begripvolle hoofd licht gekanteld en een glimlachje en knipoog voor de camera. Ieuw.... Zo herinner ik me dat helemaal niet.
Shame on the Willem, and his geitenbreier too!!

7 wonderen

Vandaag een muziekje voor u. Ja, ik maak me er een beetje vanaf. Verfzaken hier. Dagen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat dapper kwasten. 't Wordt wat eentonig maar het schiet aardig op. Foto's later. En hoe kom je je verftijd het beste door? Precies, met fijne muziekjes. Vandaag nog maar weer eens Fleetwood Mac's 'Tango in the Night' geluisterd. Papa's muziek. Of in dit geval van Oom J. Die had de LP en papa zette dat gezwind over op een cassettebandje om in de auto af te spelen. En direct zit je weer met je broertjes en zusjes op de achterbank.

Verrukkelijke eighties clip; let op Stevie heur haar, de pogingen van Lindsey Buckingham om mad sexy in de camera te kijken en Mick Fleetwood die weer niet normaal kan doen. 

O, en als u niks te doen heeft de komende dagen weet ik nog wel wat. 

hapjes

Ik weet niet hoor. Misschien is dit wel de GVR (Grote Vriendelijke Reus, noot v. vertaler) maar ik heb toch het gevoel dat deze meneer al die kindjes op gaat eten. En een fijne mand vol proviand voor onderweg bij zich heeft. Je weet niet of je nog honger krijgt. En nog een hartig snackje bovenop. Maf beeld.