Ik denk dat ik een jaar of 10 was ofzo. Ik logeerde bij mijn oma toen mama belde dat Sissi op tv was. Oma kreeg speciale toestemming om mij langer op te laten blijven want ze dacht dat het echt iets voor mij was. O, wat had ze gelijk. Ik was verkocht, kon nergens anders meer aan denken. Het was liefde op het eerste gezicht. De jurken! O, die prachtige tulen gevaartes, zo breed dat ze nauwelijks door de dubbele paleisdeuren pasten. Ik richtte een Sissi-club op. Ik en mijn vriendinnetje waren de enige leden. We verzamelden werkelijk alles wat we konden vinden. We accepteerden ook Romy Schneider in onze verzameling, de actrice die de rol van Sissi vertolkte. Daar zijn wel de nodige vergaderingen aan vooraf gegaan moet ik zeggen. Romy Schneider had het namelijk niet bij de zoetsappige Sissi gelaten maar vertoonde zich later ook zwoel en met gladgekamde natte haren in contemporaine producties. Shock, horror! Bovendien was dit ook de vrouw die het had geweigerd het 4e en laatste deel van de Sissi-serie op te nemen. Doodzonde.
Maar goed, daar stond tegenover dat haar zoon tragisch was verongelukt en dan wil je wel wat door de vingers zien.
Hoe kwam ik hierop?
O ja, ik heb een nieuwe rok gekocht, een poederroze (al bestempeld de H&M de kleur als beige, barbaren!). Met 2 lagen tule! Ik kan mijn geluk niet op. Vraag maar aan mijn moeder hoe vaak ik wel niet heb geprobeerd om met kussens tussen mijn benen geklemd, met een hoelahoep in de zoom, desnoods met het hemeltje van broertjes babybedje een Sissi-jurk te fabrieken. Ontelbare malen.
Of hoe ik in de zomer mijn mega-badlaken achter mij aan liet wapperen zodat het, als je met enige verbeelding naar mijn schaduw keek, precies zo'n jurk was.
En nu, in afgezwakte vorm, heb ik hem eindelijk...
Zucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten