Zó mooi vond ik hem. En vind ik hem eigenlijk nog steeds. De 'cipres', zoals ik hem gedoopt had. Op de Knardijk langs de A6 zie je hem in de verte al opdoemen. Een veel te grote vorm voor die plek. En toch op een vreemde manier heel naturel, het detoneert absoluut niet in het landschap. Enorm zweeft hij boven de dijk.
Gisteren kwam ik er weer langs. Eerst is ie plat, dan zie je hem in volle breedte, dan weer plat als een streep, en zoef, je bent er alweer voorbij. Net als de voren in een akker.
Je neemt hem waar in de periferie, maar krijgt nooit de tijd om hem helemaal in je op te nemen.
Blijkt het een tong te zijn. De tong van Lucifer nog wel. Uitgestoken. Om God uit te dagen. Hij fungeert daar als bliksemafleider. Roept het over zichzelf af. Het raakt hem niet.
Of likt hij juist naar boven, de gevallen engel? Volgens Rudi, de maker, leek het daarop.
Hij is een tijdje weggeweest, Lucifer, restauratiewerkzaamheden. Gleed tijdens transport uit de takelbanden en doodde een man. Maar nu is hij er weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten