luftballon oder so etwas

Alvorens ik weer vertrek uit Berlijn trakteer ik u nog op deze twee:

Aangetroffen in het Luftwaffenmuseum. Ik zeg niks.

Worst in lucht, aardbei op straat. Geestverruimend hier.

gek eten

Ik vind het volstoppen van het caravankeukentje met zakken aardappels een heel goed idee. Je weet maar nooit. Voor mij is één van de feestelijkheden van op vakantie gaan raar eten in 't boet'nlaand. En dan over je nek gaan of aangenaam verrast worden. Ik herinner me een bord gefrituurde visjes in Kroätie. Denk formaat guppy maar dan een hele school zo uit de zee geschept, door het paneermeel gehaald en op mijn bord geplempt. De oogjes keken me door het knapperige korstjes met lichte verbazing aan.

Het ultieme Berlijnse hapje is currywurst. Er is zelfs een currywurstmuseum. Nee, echt. Currywurstfossielen enzo. En natuurlijk gibt es auch biologische currywurst. Ik verwachtte een pittig worstje. Of anders een pittig sausje. Maar het blijkt een veredelde frikandel met ketchup en dan daarbovenop wat currypoeder. Kan ook.

zum geburtstag viel glück

Voor mijn 33e verjaardag.

Mijn man begrijpt mij.

graffiti

 

Het afgelopen schooljaar heb ik een werkstuk van een leerling over graffiti moeten beoordelen. Eén van de vragen: Is het nou kunst of niet? Geen vraag natuurlijk, maar mainstream is het niet en dat is wel de charme. Hier varieert het van anarchistische doodles op kraakpanden tot de meest prachtige artworks op gevels. Zelfs de supermarkten verven hun logo's in een reuzenformaat op de muren.
Berliners love their graffiti.

Jong geleerd, oud gedaan tenslotte

buit

Mauerpark-markt. Wat een feest. Een old-school rommelmarkt met bergen tweedehands kleding, plastic sieraden en andere meuk. Ik heb flink toegeslagen. Een gewei voor boven mijn houtkachel, een ontzettend lief bedoeld portretje, een holster voor het klappertjespistool van zoonlief, twee rode enkellaarsjes (eigenlijk een halve maat te groot maar dat negeer ik voor het gemak even) en natuurlijk een forse greep uit de doos met oude foto's. Ik blijf dat fascinerend vinden. Wie zijn die mensen en waarom zijn ze hun foto's kwijtgeraakt?

babytown

 

Na één ochtend in de wijk Prenzlauerberg in Berlijn is het niet moeilijk te begrijpen waarom het deze bijnaam kreeg. Het stikt hier van de überhippe ouders die met bugaboos, draagzakken en tweelingkarretjes de (natuurlijk) biologische markt en de ruimschoots aanwezige speeltuinen bevolken. Iedereen die geen kind bij zich heeft is zwanger of binnenkort zwanger.

Ganz toll!

behang

Niet meer verkrijgbaar. Zit vast. In het huis van R. zijn ooms. Dat verder een ware jaren 80-capsule is. Maar dit kamertje waren ze blijkbaar vergeten. Gelukkig.

cipres = tong

Zó mooi vond ik hem.  En vind ik hem eigenlijk nog steeds. De 'cipres', zoals ik hem gedoopt had. Op de Knardijk langs de A6 zie je hem in de verte al opdoemen. Een veel te grote vorm voor die plek. En toch op een vreemde manier heel naturel, het detoneert absoluut niet in het landschap. Enorm zweeft hij boven de dijk.
Gisteren kwam ik er weer langs. Eerst is ie plat, dan zie je hem in volle breedte, dan weer plat als een streep, en zoef, je bent er alweer voorbij. Net als de voren in een akker.
Je neemt hem waar in de periferie, maar krijgt nooit de tijd om hem helemaal in je op te nemen.

Blijkt het een tong te zijn. De tong van Lucifer nog wel. Uitgestoken. Om God uit te dagen. Hij fungeert daar als bliksemafleider. Roept het over zichzelf af. Het raakt hem niet.
Of likt hij juist naar boven, de gevallen engel? Volgens Rudi, de maker, leek het daarop.
Hij is een tijdje weggeweest, Lucifer, restauratiewerkzaamheden. Gleed tijdens transport uit de takelbanden en doodde een man. Maar nu is hij er weer.

meloen

Mooie plaatjes van eten kunnen me (bijna) net zo blij maken als de activiteit van het eten zelf.

Hierboven een meloensalade to díe for:
Meloen in stukjes en handvol muntblaadjes erbij. Dan (en dit is het stuk waar het echt heel fijn wordt) een laagje water in een steelpannetje, 2 eetlepels suiker erin koken en dan een limoen erboven uitknijpen (en snuiven, heerlijk!).
Dat over de meloen en munt en tenslotte een blok feta erover verkruimelen.

Overigens ook erg fijn: lezen over eten. Daarom vandaag ook nog een boekentip: 'Tender at the Bone' van Ruth Reichl.

frisse blos

'De frisse blos van een resoluut besluit wordt maar al te snel teniet gedaan door de bleke smoel van de twijfel'.

En dan nog veel meer van die verrukkelijke waarheden. In Diever, in het openluchttheater in het bos. Een Hamlet met slecht zittende pruiken, zonnebrillen voor de nachtelijke scenes, picknickmanden met flesjes wijn op de tribune, een stop middenin Ophelia's scene  om regenkleding aan te trekken en toch nog indrukwekkend. En vreselijk leuk. Ga dat absoluut een keer doen.

Zij deed niet eens mee.

doodledeedoo

Lekker al mijn nieuwe viltstiften mee naar de vergadering en dan nog eens wat met de focus spelen.

paarse periode

treinstel

merel

't Is nu half tien, ze is al een uur op zoek. Ze heeft eten in haar snavel maar kan ze niet vinden. Toch nog weer bij de boom kijken, in de tuin dan?
Gisteren zijn ze uitgevlogen. Ze landden niet al te elegant, één tegen mijn keukenraam, de ander op z'n gat op de oprit. Maar ze hipten moedig de tuin in, hard schreeuwend om aanvoer van bessen, wormen en ander feestelijk voer.
En nu zijn ze kwijt. Ik vrees het ergste. Natuur is stom.

Herman Koek

 

Ach, wat leuk. Vorige week kreeg ik een bakje met onduidelijk prutje aangeboden van de crecheleidster. 'Ja, is van de moeder van Y' zei ze. Super. Een vriendschapskoek. Vroeger was het een brood, toen sloeg de naam Herman nog ergens op. Herman moet je gedurende 10 dagen elke dag drie keer roeren, laten gisten en soms 'heeft Herman honger' (hoe melig) en dan wil hij bloem en suiker. Aan het eind van het proces maak je 5 porties van Herman zodat je er ook 4 weg kan geven (aan wie echt?) en bak je van je eigen portie een koek. En dat is de enige manier om Herman de Vriendschapskoek te krijgen, er bestaat geen recept voor. Heel, heel bijzonder dus. 

Vriend M. heeft één van onze porties gekregen. Het was al wel 15 jaar geleden dat hij een Herman had gekregen, zei hij. Vandaag vertrouwde hij met toe dat hij Herman direct in de vuilniscontainer had gemieterd. Een man naar mijn hart.

Er staan nog 2 porties op mijn aanrecht uit hun bakje te ploffen (natuurlijk gistingsproces). Wie wil?

oogst

judging a book

by its cover.

Of een drankje aan de hand van het flesje. Kan best. Zo doe ik dat met cd's en boeken ook. 'k Moet wel eerlijk toegeven dat deze aanpak ook al es hele slechte muziek en literatuur heeft opgeleverd. Maar hé, het oog wil ook wat. En dit was best lekker.