zondag 30 oktober 2011

zo mooi

Dankzij een uitverkoop bij de Bruna ben ik nu in het bezit van een door Lisbeth Zwerger geïllustreerd boek over Noach. Zo prachtig delicaat en sober.


zaterdag 29 oktober 2011

hydrofly

In dit werk verkent de kunstenares het gebied tussen zwaartekracht en gewichtloosheid. Door te spelen met materiaaleigenschappen worden de grenzen van de verbeelding opgerekt en rekent ze af met verwachtingspatronen.




Of ik heb de hydrofiel-luier weer een functie erbij gegeven (de hydrofiel-luier is namelijk een zakdoek, snottebelveger, kussensloop, handdoek, knuffeldoek maar geen luier) nl. die van wasolie-uitwrijver. Niet uitspoelen maar laten hangen. Met bijgevoegd resultaat als gevolg.

vrijdag 28 oktober 2011

knotsjie

Ik ben tegen het vernederlandsen van buitenlandse termen ter verhoging van de schattigheidsfactor maar in dit geval vind ik dat het de lading beter dekt dan 'gnocchi', want dat klinkt redelijk ingewikkeld en geslaagd. Eerst een foto van het plaatje in het kookboek:


En dan wat ik ervan bakte. Het deeg was zo kleddernat (gepureerde wortels met feta, heerlijk!) dat ik me genoodzaakt voelde er 2x zoveel bloem in te smijten om de gevraagde platgedrukte balletjes van te kunnen maken. Dat lukte. Dan in een pan met kokend water, wachten tot het bovenkomt (comme un oliebol) en op schaal plempen. Vies!





Pizza dan maar.


woensdag 26 oktober 2011

wachtmuziekje

Mijn excuses, werd even opgehouden doordat mijn lieve kindje in het ziekenhuis opgenomen werd. Nachten in het ziekenhuis zijn weinig bevorderlijk voor de blog-lust. Met kindje gaat het weer goed. Ik kom ook wel weer op gang. Ondertussen zet ik u even in de wacht met iets dat ik afgelopen maandag hoorde:


maandag 17 oktober 2011

law enforcement



Hoe leg je een peuter van 3 uit wat hij/zij wel/niet mag doen? Voila, hier is mijn truc: teken dat uit en plak het op de kast. En een knikker voor elke dag dat het lukt. 't Werkt ook nog. Vanmiddag nog vloog er een plastic blokfluit door de kamer. 'Mag jij met je speelgoed gooien?' vroeg ik. Een schuldbewust hoofd zei: 'Staat dat op mijn roze papier?' Even kijken voor de zekerheid en ja hoor, het stond er. Toch maar die fluit oppakken dan. Tsjonge, de autoriteit van een stuk papier....


vrijdag 14 oktober 2011

kleien



Kijk nou toch. Mijn leerlingen zijn bezig met het creëren van 'tableaux vivants' om een gedeelte van de Odyssee te verbeelden. In een vorm die hun bevalt, wat voor vorm dan ook, in de mythologie kan tenslotte alles. Dit is mijn favoriet tot dusver...

vrijdag 7 oktober 2011

ambition

Weer over kastanjes. Maar dan waterkastanjes.




Ze stonden nog in de kast vanwege een kerstdiner waarbij ik ze vergat. Maar 't is er tenslotte het seizoen voor en bovendien vond ik een heerlijke recept in een ook al vergeten kookboek.
Neem 2 zoete aardappelen, schil ze en snij in blokjes. Hetzelfde met de kastanjes.




Wok op het vuur, knoflook fruiten en currypoeder erbij. Dan (kort voorgekookte) aardappelblokjes en kastanjes erdoor en dan het not so secret ingeredient: suiker!






Last but not least verse spinazie erbij en lekker dat dat is!
Eet smakelijk.

woensdag 5 oktober 2011

zijn/hebben

 


Spiderman heeft een lange broek/legging/maillot. En da's een probleem. We zijn namelijk nogal into het schminken tegenwoordig en het spiderman-masker is een favoriet. Maar gisteren aarzelde zoon: 'Nee, mama, doe maar liever alleen een spiderman-mannetje op mijn wang'. 
Later begreep ik waarom: Hij droeg een korte broek en spiderman heeft een lange broek aan! Met een korte broek aan kun je daarom onmogelijk spiderman zijn. Toen R. dus zei: 'Hé, wat mooi, ben je spiderman?' kreeg hij een heel boos antwoord: 'Neeheee! Ik ben niet spiderman, ik héb een spiderman'. 
Dus. 

dinsdag 4 oktober 2011

en dan?



We hebben de allervetste kastanjeboom in W. gevonden, kilo's kastanjes! 't Is een soort oerdrift klaarblijkelijk: verzamelen, verzamelen, verzamelen. En dan niet weten wat er eigenlijk mee te doen...

maandag 3 oktober 2011

kuisen

Allemachtig, wat heb ik er een hekel aan. Schoonmaken. Ik kan er niks aan doen, hoe zen ik ook wens te zijn, altijd word ik kwaad en opgefokt van schoonmaken. Voel me net dat vrouwtje die bozig tegen een grote schattige stofbol zegt: 'Ben je daar nou alweer?' En dát is precies de frustratie, dat het zo'n f****** never-ending story is. Heb je net je nachtkastje afgestoft, ligt het er na een week weer. En een tijd dat het kost, gatverdegatverdegatver. En dan vindt een of andere leuke jojo dit uit:


 

Een vrouw ook nog he, vuile olijkerd. Rot op.