herfst

it's a classic

Iedereen die ooit een paasei heeft geschilderd of anderszins een penseel ter hand heeft genomen kent deze. Dat je dus denkt: 'Kom, ik neem er lekker een kopje koffie of thee bij en dan gaan wij eens ferm aan de slag!' en dat je dan je penseel in het verkeerde kopje dipt. Latte macchiato frappucini met schmink-shot. Mooi dat ik het wel opgedronken heb.

tanktrui

De herfst is begonnen. Pepernoten, chocolademelk en breiwerken op de bank. Voor zusje haar baby moeten er 2088 lapjes gebreid worden die vervolgens een dekentje worden. Denken wij. Maar dat is nog niks. Overál in de wereld wordt momenteel fanatiek gewildbreid, wild gebreeën, wild gebreid. Wildbreien dus. Veel mensen, veel breipennen en dan een boom, verkeersbord of een stuk stoep een trui geven. Of een tank natuurlijk.

sissi

 

Ik denk dat ik een jaar of 10 was ofzo. Ik logeerde bij mijn oma toen mama belde dat Sissi op tv was. Oma kreeg speciale toestemming om mij langer op te laten blijven want ze dacht dat het echt iets voor mij was. O, wat had ze gelijk. Ik was verkocht, kon nergens anders meer aan denken. Het was liefde op het eerste gezicht. De jurken! O, die prachtige tulen gevaartes, zo breed dat ze nauwelijks door de dubbele paleisdeuren pasten. Ik richtte een Sissi-club op. Ik en mijn vriendinnetje waren de enige leden. We verzamelden werkelijk alles wat we konden vinden. We accepteerden ook Romy Schneider in onze verzameling, de actrice die de rol van Sissi vertolkte. Daar zijn wel de nodige vergaderingen aan vooraf gegaan moet ik zeggen. Romy Schneider had het namelijk niet bij de zoetsappige Sissi gelaten maar vertoonde zich later ook zwoel en met gladgekamde natte haren in contemporaine producties. Shock, horror! Bovendien was dit ook de vrouw die het had geweigerd het 4e en laatste deel van de Sissi-serie op te nemen. Doodzonde.

Maar goed, daar stond tegenover dat haar zoon tragisch was verongelukt en dan wil je wel wat door de vingers zien.

Hoe kwam ik hierop?

O ja, ik heb een nieuwe rok gekocht, een poederroze (al bestempeld de H&M de kleur als beige, barbaren!). Met 2 lagen tule! Ik kan mijn geluk niet op. Vraag maar aan mijn moeder hoe vaak ik wel niet heb geprobeerd om met kussens tussen mijn benen geklemd, met een hoelahoep in de zoom, desnoods met het hemeltje van broertjes babybedje een Sissi-jurk te fabrieken. Ontelbare malen.

Of hoe ik in de zomer mijn mega-badlaken achter mij aan liet wapperen zodat het, als je met enige verbeelding naar mijn schaduw keek, precies zo'n jurk was. 

En nu, in afgezwakte vorm, heb ik hem eindelijk...

Zucht. 

schol

U moet weten, ik kom uit een gezin waar knoflook een exotisch fenomeen is. Culinaire verfijning ver te zoeken. Wij aten potten snert inclusief de varkensstaart en oren. En vlees had een hoge prioriteit: wij verorberden éérst ons slavinkje, speklapje, worstje, runderlapje in een moordend tempo voor we ons überhaupt bezighielden met de vraag wat er nog meer op het menu stond (aardappels en groente, who cares?). De enige uitzondering bestond uit de Babi Pangang waar mijn vader zich op zondagen aan waagde.
U begrijpt wel dat met een dergelijke achtergrond ongekende moed nodig is om zomaar 2 schollen te kopen. Bakjes kibbeling, moten zalm en diepvries-pangasius hebben mij ten langen leste klaargestoomd voor deze uitspatting. Heuse vis met gekke huidjes.
De foto van de vissen toen ze klaar waren laat ik maar zitten, toen waren ze beduidend minder mooi. Wel lekker, maar ik vond het geen feest. Een beetje dezelfde frustratie als een mandarijntje eten en bij elke hap 7 pitjes tegenkomen. Maar dan met graatjes. Plus dat je keuken 3 dagen stinkt. Maar wat voelde ik me ruimdenkend en kosmopolitisch. Dat is ook wat waard.

excuusneger

Met links en rechts baby's op komst en bij gebrek aan broertje of zusje hebben zoon en ik vandaag
een baby gescoord bij een grote zweedse winkelketen. Daar kan hij al zijn grote broer-gevoelens op kwijt.
En dit is hem dan: Tommie. Niet die van de negerhut. Die van Annika (en Pippi Langkous).

dik stickertje

Vroeger had ik ze van de Pink Panter. Ik ben er nog steeds dol op, to be honest. Foamstickertjes. Zo'n klein plaatje dat toch een beetje een dingetje is. Heerlijk.

welhaast

Ze is de knuffelfotograaf van dit moment: Scarlett Hooft Graafland. Geen magazine zonder berichtje over haar. Vandaag las ik deze (over de desolate landschappen die onderdeel uitmaken van haar werk): 'Zo ongerept, kraakhelder en grillig van vorm, dat moet welhaast verzonnen zijn'. Gatver. Maar wat een gave foto's.

kreukeltjes

'Aaah mam, een beest!'
En weg was het alweer.
'Deze vond ik een beetje eng, hij had kreukeltjes. Misschien was het een scheunk.'

Misschien wel.

craphead

Dat vin 'k nou leuk.  Echt, gewoon leuk. Een verrassing. Uut Amerika nog wel. Ik bedoel maar. Daar had ik namelijk bij het webwinkelen een ander onderstel voor mijn stoel besteld. Vind ik toch in de doos een klein pakje snoepjes. Joy! Zouden meer mensen moeten doen.